V Niedziela Wielkiego Postu. Komentarz do J 11,1-45

Wczoraj obchodziliśmy rocznicę śmierci Jana Pawła II, za kilka dni - rocznicę katastrofy pod Smoleńskiem; dziś czytamy Ewangelię o śmierci Łazarza, przyjaciela Jezusa. I to właśnie dziś Jezus pyta o naszą wiarę. Dziś pragnie abyśmy mu okazali zaufanie, że jest wciąż z nami, po naszej stronie i że Jego działanie odbywa się we właściwym czasie. Panie gdybyś tu rzeczywiście był, to pewnie byłoby inaczej! - mówimy jak Maria, do Jezusa... i nasze zaufanie do Boga staje sie wprost proporcjonalne do ilości spełnionych przez Niego naszych życzeń. A co się dzieje, gdy przychodzi i pyta o nasze położenie, to miejsce, w którym aktualnie się znajdujemy i chce usunąć kamienie zakrywające cuchnące groby naszej podłości, przewrotności. A jeśli zechce zajrzeć do miejsc mrocznych, zimnych i skostniałych - ukrywanej złości, zazdrości, agresji? Wywołać nas i obudzić do nowego życia, uwolnić od marazmu, brzydoty i grzechu? Co wtedy? Jeśli wierzę, ze Jezus jest moim zmartwychwstaniem i życiem, to przyjdzie i powie mi: Przyjaciółko, przyjacielu mój zasnąłeś, lecz idę, aby cię obudzić. Panie Jezu, daj mi głęboką wiarę w to, że to samo czynisz w moim życiu, co uczyniłeś dla Marty, Marii i dla Łazarza - sprowadzasz moją wiarę do głębi, a wprowadzasz na zewnątrz z tego, co jest grobem, ciemnością i pustką.

IV Niedziela Wielkiego Postu. Komentarz do J 9,1-41

Pomimo tego, że żyjemy w świecie obrazów i każdego dnia dociera do nas mnóstwo doznań wzrokowych, nasze widzenie i postrzeganie rzeczywistości jest coraz bardziej zaburzone. Przelatujemy wzrokiem po obrazach, tekstach i ... po ludzkich twarzach. Trudno jest też zatrzymać się i nie chłonąć więcej. Na pewno każdy z nas ma doświadczenie tego jak trudno jest wyłączyć komputer czy telewizor. Ile też razy spieramy się o nasz punkt widzenia, wydaje się nam, że to my wiemy lepiej albo dajemy sobie prawo do pouczania i ustawiania innych. Mówimy więc - widzimy! Gdyby ktoś nam powiedział, że byłoby lepiej dla nas gdybyśmy byli niewidomi, to prawdopodobnie oburzylibyśmy się z tego powodu. Jednak tylko niewidomy może czekać na światło, na łaskę uzdrowienia swojego wzroku. Ja mówię: widzę, więc niczego mi nie trzeba. Nie wiem, że moja sytuacja jest gorsza, ponieważ moje "widzenie" utrzymuje mnie w grzechu i nie dostrzeganiu wielkich spraw Bożych. Dzisiaj odkryła się przede mną prawda o Chrystusie, światłości świata, największej SPRAWIE jaka toczy się w dziejach ludzkości. I o tym, że tylko On może skorygować moje patrzenie w bardzo prosty, można powiedzieć banalny sposób, jak błoto z ziemi i śliny, i jeszcze prostsze polecenie: idź i obmyj się. Panie Jezu naucz mnie reagować na proste sprawy i proste słowa, zatrzymywać się i nie chcieć widzieć więcej.

Zaproszenie

Krąg biblijny zaprasza w środę o godz. 18 45 na Mszę św. z konferencją przygotowującą do przeżywania Triduum Paschalnego.

Wspólnota Życia Chrześcijańskiego

Informujemy, że przy naszej parafii św. Ignacego Loyoli we Wrocławiu powstaje Wspólnota Życia Chrześcijańskiego. Jest to wspólnota ludzi świeckich, którzy na co dzień pragną żyć duchowością ignacjańską, modlą się według metody św. Ignacego oraz spotykają się, by rozmawiać o swoich problemach i rozwijać swoje pasje. Pierwsze spotkanie planowane jest na niedzielę 30 marca o g. 16.00. Zainteresowanych serdecznie zapraszamy!

Modlitwa psalmami

Krąg Biblijny zaprasza na kolejną modlitwę psalmami, w środę 12 marca, w sali obok dolnego kościoła.

VI Niedziela Zwykła. Komentarz do Mt 5,17-37

Jezus zawsze wymaga więcej. Nie wystarczy skrupulatność. Nie wystarczy poprawność. Potrzebne jest odkrywanie głębi, poszukiwanie ducha za literą, dokonywanie konkretnych czynów, zamiast deklaracji słownych. Mądrość tego świata, to umiejętność przystosowania się. Mądrość Boża nie uwzględnia żadnej drogi na skróty. Mądrość tego świata to kalkulacje i usprawiedliwianie siebie na tle większości. Mądrość Boża wskazuje na tak i nie, ogień i wodę, życie i śmierć. To człowiek decyduje o swoich wyborach i jest za nie odpowiedzialny, nie "większość". Te wybory są jednoznaczne, coś pośredniego nie istnieje. Bóg stawia człowiekowi wysokie wymagania, poprzeczka wydaje się nie do przeskoczenia. Jednak Jego oczy patrzą na nas z miłością. On zna każdy czyn, powody, motywy i nie przestaje spoglądać... z miłością. Dziękuję Ci Boże, za Twoje spojrzenie na mnie. W tej chwili.

V Niedziela Zwykła. Komentarz do Mt 5,13-16

Słowo Boże wzywa do bycia światłem i to takim, które staje się światłem świata, którego nie wolno, a nawet nie da się ukryć, tak jak miasta położonego na górze. Trzeba zrobić cos takiego, żeby inni to zauważyli i pochwalili... nie mnie jednak, tylko Ojca, który jest w niebie. Co to ma być? Odpowiedź znajdziemy w pierwszym czytaniu w Księdze Proroka Izajasza. Do każdego trzeba stanąć przodem, zwrócić twarz i serce. Mam być gotowa nakarmić drugiego, dać to czego potrzebuje i tyle ile potrzebuje. I nie powinnam patrzeć na ludzkie względy, tylko cały czas opierać się na mocy Bożej. To wskazówka podana przez św. Pawła. Tak więc Jezus kieruje do mnie wezwanie, Izajasz podaje sposób jego realizacji, pewien program, św. Paweł wskazuje na motywacje i jednocześnie na ich źródło. To przede wszystkim jest wezwanie do tego, żeby integralnie potraktować swoje życie, zobaczyć je jako całość i jak całość skierować ku Bogu. To jest też wezwanie do tego, żeby integralnie potraktować słowo Boże. Ono tworzy całość, w którą trzeba się zanurzyć, aby móc swoje życie skierować ku Bogu.

Spotkanie z panemWładysławem Narkiewiczem

W środę, 5 lutego, po Mszy św. o godz. 18.00, w sali obok dolnego kościoła, pan profesor Władysław Narkiewicz opowie o swoich ostatnich pielgrzymkach wraz z pokazem zdjęć. Zapraszamy.

IV Niedziela Zwykła. Komentarz do Mt 5,1-12a

Są na świecie ludzie szczęśliwi, nie dlatego, że są ubodzy, że płaczą, tylko dlatego, że mają otwarte oczy, które rozpoznają ubogich i płaczących. To rozpoznanie polega na głębokiej komunii, jedności z tymi wszystkimi, którzy są ubodzy i prześladowani na wzór Chrystusa. Jest takie przysłowie, że swój ciągnie do swego. Alkoholik zawsze znajdzie kompana do picia. Złodziej pobiegnie za złodziejem. Natomiast jak to jest pośród świętych? Czy rzeczywiści wypatrują oni i rozpoznają siebie nawzajem? My właśnie, ty i ja jesteśmy świętymi, w świętym Kościele. Czy ktoś dziś zauważył i podziękował Bogu za osobę z czystym sercem? Czy wiem gdzie mieszka osoba prawdziwie miłosierna? Czy wiem kto w moim sąsiedztwie cierpi z powodu niesprawiedliwości? Jeśli tego nie wiem, to daleko jestem od ducha i życia według błogosławieństw.