Wspólnota Życia Chrześcijańskiego

Informujemy, że przy naszej parafii św. Ignacego Loyoli we Wrocławiu powstaje Wspólnota Życia Chrześcijańskiego. Jest to wspólnota ludzi świeckich, którzy na co dzień pragną żyć duchowością ignacjańską, modlą się według metody św. Ignacego oraz spotykają się, by rozmawiać o swoich problemach i rozwijać swoje pasje. Pierwsze spotkanie planowane jest na niedzielę 30 marca o g. 16.00. Zainteresowanych serdecznie zapraszamy!

Modlitwa psalmami

Krąg Biblijny zaprasza na kolejną modlitwę psalmami, w środę 12 marca, w sali obok dolnego kościoła.

VI Niedziela Zwykła. Komentarz do Mt 5,17-37

Jezus zawsze wymaga więcej. Nie wystarczy skrupulatność. Nie wystarczy poprawność. Potrzebne jest odkrywanie głębi, poszukiwanie ducha za literą, dokonywanie konkretnych czynów, zamiast deklaracji słownych. Mądrość tego świata, to umiejętność przystosowania się. Mądrość Boża nie uwzględnia żadnej drogi na skróty. Mądrość tego świata to kalkulacje i usprawiedliwianie siebie na tle większości. Mądrość Boża wskazuje na tak i nie, ogień i wodę, życie i śmierć. To człowiek decyduje o swoich wyborach i jest za nie odpowiedzialny, nie "większość". Te wybory są jednoznaczne, coś pośredniego nie istnieje. Bóg stawia człowiekowi wysokie wymagania, poprzeczka wydaje się nie do przeskoczenia. Jednak Jego oczy patrzą na nas z miłością. On zna każdy czyn, powody, motywy i nie przestaje spoglądać... z miłością. Dziękuję Ci Boże, za Twoje spojrzenie na mnie. W tej chwili.

V Niedziela Zwykła. Komentarz do Mt 5,13-16

Słowo Boże wzywa do bycia światłem i to takim, które staje się światłem świata, którego nie wolno, a nawet nie da się ukryć, tak jak miasta położonego na górze. Trzeba zrobić cos takiego, żeby inni to zauważyli i pochwalili... nie mnie jednak, tylko Ojca, który jest w niebie. Co to ma być? Odpowiedź znajdziemy w pierwszym czytaniu w Księdze Proroka Izajasza. Do każdego trzeba stanąć przodem, zwrócić twarz i serce. Mam być gotowa nakarmić drugiego, dać to czego potrzebuje i tyle ile potrzebuje. I nie powinnam patrzeć na ludzkie względy, tylko cały czas opierać się na mocy Bożej. To wskazówka podana przez św. Pawła. Tak więc Jezus kieruje do mnie wezwanie, Izajasz podaje sposób jego realizacji, pewien program, św. Paweł wskazuje na motywacje i jednocześnie na ich źródło. To przede wszystkim jest wezwanie do tego, żeby integralnie potraktować swoje życie, zobaczyć je jako całość i jak całość skierować ku Bogu. To jest też wezwanie do tego, żeby integralnie potraktować słowo Boże. Ono tworzy całość, w którą trzeba się zanurzyć, aby móc swoje życie skierować ku Bogu.

Spotkanie z panemWładysławem Narkiewiczem

W środę, 5 lutego, po Mszy św. o godz. 18.00, w sali obok dolnego kościoła, pan profesor Władysław Narkiewicz opowie o swoich ostatnich pielgrzymkach wraz z pokazem zdjęć. Zapraszamy.

IV Niedziela Zwykła. Komentarz do Mt 5,1-12a

Są na świecie ludzie szczęśliwi, nie dlatego, że są ubodzy, że płaczą, tylko dlatego, że mają otwarte oczy, które rozpoznają ubogich i płaczących. To rozpoznanie polega na głębokiej komunii, jedności z tymi wszystkimi, którzy są ubodzy i prześladowani na wzór Chrystusa. Jest takie przysłowie, że swój ciągnie do swego. Alkoholik zawsze znajdzie kompana do picia. Złodziej pobiegnie za złodziejem. Natomiast jak to jest pośród świętych? Czy rzeczywiści wypatrują oni i rozpoznają siebie nawzajem? My właśnie, ty i ja jesteśmy świętymi, w świętym Kościele. Czy ktoś dziś zauważył i podziękował Bogu za osobę z czystym sercem? Czy wiem gdzie mieszka osoba prawdziwie miłosierna? Czy wiem kto w moim sąsiedztwie cierpi z powodu niesprawiedliwości? Jeśli tego nie wiem, to daleko jestem od ducha i życia według błogosławieństw.

Koncert kolęd

Msza św. Kręgu Biblijnego

Przepraszamy za kolejną zmianę, ale tym razem Msza św. Kręgu Biblijnego odbędzie się w najbliższą środę 29 stycznia, o godz. 18.45 w dolnym kościele. Zapraszamy.

III Niedziela Zwykła. Komentarz do Mt 4,12-17

Jezus mówi dziś bardzo trudne słowa. Najpierw nawołuje do nawrócenia, potem grupie rybaków każe iść za sobą, twierdząc, że uczyni ich rybakami ludzi. To wszystko jest nie tylko trudne, ale i nieprawdopodobne. A jeszcze dziwniejsze jest to, że ci rybacy, twardzi faceci, zmagający się co dzień z własnym życiem i nieubłaganym żywiołem, zostawiają wszystko i idą za Jezusem. Co pociągnęło Szymona, Andrzeja, Jakuba i Jana ku Mistrzowi z Nazaretu? Jakie musiały w nich być pragnienia, że zobaczyli szansę ich realizacji w pójściu za nieznanym Nauczycielem? Zadaję więc sobie pytanie, co mnie pociąga ku Jezusowi? Jak silne jest to "COŚ" , czego nawet nazwać nie potrafię? Czy moje pragnienia, tęsknoty wychodzą naprzeciw Bogu, który mnie wzywa? A może raczej rezygnuję ze słuchania tego, co trudne i z podejmowania trudnych decyzji?